Pogoda zachęcała raczej do tego, żeby usiąść pod kocykiem z ciepłą herbatą i książką, ale uparliśmy się, że chociaż na krótką wycieczkę musimy iść i poszliśmy...niebieskim szlakiem na Soszów. Z Wisły Jawornik (auto można zostawić w okolicy pensjonatu "U Fojta"), to tylko godzina drogi, początkowo ulicą Soszowską, między zabudowaniami, po betonowych płytach, później już drogą gruntową, cały czas delikatnie pod górkę.
Ruszając mieliśmy nadzieję, że pogoda zmieni się na lepsze...niestety z każdym krokiem było tylko gorzej. Lało, wiało, widoków brak, a pod nogami lód i śnieżna breja, która na szczęście ze wzrostem wysokości coraz bardziej przypominała śnieg.
Zanim, zupełnie przemoknięci, dotarliśmy do schroniska weszliśmy jeszcze na szczyt Soszowa Wielkiego (886 m n.p.m, podejście czerwonym szlakiem, 10 minut od schroniska). Dookoła mleko, nawet nie kusiło, żeby iść dalej na Cieślar, choć normalnie widoki stamtąd powalają to było pewne, że zobaczymy tyle samo co z Soszowa, czyli nic
W takie deszczowe i mgliste dni obecność schroniska na szlaku docenia się jeszcze bardziej. Dla samej możliwości posiedzenia w miłym miejscu, zjedzenia czegoś pysznego, wysuszenia ciuchów i wygrzania się przy piecu kaflowym warto było iść i moknąć
Moglibyśmy tak siedzieć dłuuugo albo jeszcze dłużej, ale trzeba było jednak ruszyć w drogę powrotną, najpierw pół godziny czerwonym szlakiem przez Soszów Mały (762 m n.p.m) do Przełęczy Beskidek (684 m n.p.m) i dalej, następne pół godziny, czarnym szlakiem, cały czas w dół, aż do Wisły - Jawornik, do połączenia szlaków, skąd kilka godzin wcześniej ruszyliśmy. Pogoda nieco się poprawiła, przestało padać i co najważniejsze jakieś widoczki się pokazały. Po drodze zrobiliśmy sobie jeszcze krótką przerwę na herbatkę i zabawy w śniegu, bo trzeba korzystać z uroków zimy póki się da Przez następne kilka dni w Beskidzie Śląskim panowała wiosna...a później wróciła zima, taka z prawdziwego zdarzenia!
Posty
0 komentarze:
Prześlij komentarz